Problemen met gecijferdheid kan gepaard gaan met schaamte en onmacht. Mensen hebben over het algemeen strategieën ontwikkeld om de problemen met gecijferdheid te verbergen. Een voorbeeld van zo’n strategie is ontwijkend gedrag: Mensen doen dan hun best om situaties met cijfers te vermijden.
Om volwassenen te laten groeien in gecijferdheid is het belangrijk om sociale hulpverleners en leerkrachten te trainen in het herkennen van problemen met gecijferdheid. Denk bijvoorbeeld aan de huisarts, in het wijkcentrum, bij het UWV, bij het consultatiebureau en op scholen.
- Betalen met grote coupures en het wisselgeld niet tellen
- Structureel te laat komen of afspraken 'vergeten' en niet op komen dagen. “De wekker ging niet af.”
- Fouten maken met het innemen van medicijnen of daar vroegtijdig mee ophouden (te vaak, te weinig, te veel,….);
- Andere mensen inschakelen om administratie te doen, en dit niet controleren. “Ik ben niet goed met cijfers, doe jij dit maar.”
- Opmerkingen maken als:; “Ik heb mijn bril niet bij me, kun jij zeggen op welk perron ik moet zijn?”. “